Foto auteur

Foto auteur
Foto Maarten Marchau, provinciebestuur Oost-Vlaanderen

woensdag 24 september 2014

Kleine mechanieken

Afscheidsfeestjes hebben vaak een wat dubbele bodem. De hapjes zijn doorgaans even oogstrelend als heerlijk. De drank is voortreffelijk genoeg om zelfs alledaagse weetjes interessant te maken. Er zijn toespraken; als de spreker goed is met veel luim en het obligate traantje van ontroering. 

Er wordt gelachen en gegild en toch blijft er meestal ook een gevoel van weemoed knagen. Ongeacht of iemand afscheid neemt van zijn jeugd, van zijn actieve beroepsleven of van een bepaald milieu. Misschien omdat een terugblik zelden zo onbezorgd positief is als men op dergelijke momenten wel eens wil laten doen uitschijnen. Maar vooral omdat we onbewust denken aan het definitieve afscheid dat we zolang mogelijk hopen uit te stellen.

Die melancholie is evenmin veraf in de boeken van Philippe Claudel (Dombasle-sur-Meurthe, °1962), filmer en één van mijn lievelingsauteurs. Claudel is een zoon van de Elzas en Lotharingen en zijn verhalen spelen zich bij voorkeur af in relatief kleine dorpsgemeenschappen. Erg melancholisch is bijvoorbeeld het minder bekende 'Rivier van Vergetelheid', waarin de hoofdfiguur treurt om een gestorven geliefde.

Maar ook in het tedere 'Het kleine meisje van meneer Linh' of in zijn internationale bestsellers 'Grijze zielen' (mijn favoriet) en 'Het verslag van Brodeck' kan de oorlogsgruwel toch de melancholie niet volledig wegdrukken. Dat gevoel wordt versterkt door zijn sensitieve en beeldrijke manier van vertellen.

Onlangs verscheen eindelijk de Nederlandse vertaling van 'Kleine mechanieken', een Franse verhalenbundel van Philippe Claudel van 2003. De auteur won voor deze bundel de Prix Goncourt voor het korte verhaal.

'Kleine mechanieken' behoort niet tot mijn absolute lievelingswerk van Claudel. Daarvoor lijken de verhalen soms te veel op surrealistische sprookjes, op pessimistische parabels in zekere zin. Zijn taal is fraai, maar bijwijlen net iets te beeldrijk, een tikje pompeus zelfs bij momenten. Dat neemt niet weg dat ook deze korte verhalen de lezer allerminst onberoerd laten en het uitzonderlijke talent van Philippe Claudel alom aanwezig is. Interessant dus voor Claudel-liefhebbers of als eerste kennismaking met deze meesterlijke verhalenverteller uit Frankrijk.

Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten