Voor een goed begrip: ik ken geen Ronsisch. Maar ik woon wel reeds mijn hele leven op de weg naar deze taalgrensstad. Dat laat zijn sporen na. Bovendien heb ik er jarenlang school gelopen. Dag in, dag uit het weinig opwekkende Collegestraatje door en dan langs de grote poort in de Generaal De Gaullestraat naar binnen. Onder het waakzaam oog van Sint-Antonius van Padua.
Maar Ronsisch ken ik dus niet, al is dat natuurlijk geen noodzaak om de titel van dit bericht te begrijpen. Samen voor Ronse! Een wervende strijdkreet van een onafhankelijke alliantie om de faciliteitenstad er na al die jaren opnieuw bovenop te brengen. De strijdkreet voor de zogenaamde Renaixance van Ronse was afkomstig van journalist en auteur Stef Vancaeneghem (°1950, Gent), al moest hij achteraf vaststellen dat zijn hartenkreet soms oneigenlijk gerecupereerd werd.
Stef heeft er een lange journalistieke loopbaan op zitten, onder meer bij Spectator en Het Volk. Verder publiceerde hij verschillende romans en toneelstukken, die zich grotendeels in Ronse afspelen. Denken we onder meer aan 'Zonde van Nini', over het wereldkampioenschap wielrennen van 1963 en over de teloorgang van de lokale textielindustrie. En verder aan 'Madame Valentine of de tederheid' en 'De ommegang'.
Daarnaast was Stef gedurende 40 jaar in zekere zin het geweten van politiek Ronse. Onder meer in de regionale weekbladen De Ronsenaar en Plus gaf hij zijn eigen vaak kritische kijk op de stad die hem zo dierbaar was. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Stef publiceerde op zijn eigen, gelijknamige blog sinds 2005 geregeld berichten over het maatschappelijke leven in Ronse. In zijn totaal eigen stijl, niet gespeend van couleur locale, wat ook zijn romans kenmerkt.
Op 4 augustus plaatste hij evenwel een bericht op zijn blog waarin hij aangaf niet langer de chroniqueur van de plaatselijke politiek te willen zijn:
"Bij deze dus, fidele lezer laat ik mijn politieke comments hier definitief voor wat ze zijn of niet waren. Het is genoeg geweest. Ik heb het opstekend extremisme en het platte populisme in Ronse lang en hard genoeg bestreden. Samen met anderen die dat ook willen, streef ik verder naar pure Meerwaarde Voor Ronse. Ik kies daarvoor de moeilijke middenweg en laat Ronse daarbij noch rechts noch links liggen. "
Stef Vancaeneghem blijft berichten op zijn blog publiceren, maar voortaan opteert hij voor het pure schrijfplezier.
Ooit had ik in de Raadzaal van het Brakelse gemeentehuis een literair interview met Stef Vancaeneghem. Het werd een gesprek van Stef tot Stefaan. Bovenal was het een ontmoeting met een boeiende en intrigerende man. Het zal stiller worden in politiek Ronse...
Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten