"Ze vertelde over haar vroegere, veelal platonische verliefdheden, die een voor een ongelukkig en triest waren geëindigd. Het leek bijna alsof ze voorlas uit een driestuiversroman. En toch vond ik zelfs dat boeiend genoeg om midden in de nacht naar te luisteren.
'Ongeluk in de liefde betekent geluk in het spel,' zei ik. Het was een dooddoener, waarvan ik intussen zelf al betwijfelde of hij de toets met de realiteit kon doorstaan. Ik betastte mijn knie, die steeds meer zwol en steeds meer pijn deed, en hoopte van harte dat het omgekeerde in elk geval mocht gelden.
'Ja,' zei ze weifelend, 'misschien wel.'
Daarop begonnen we te zoenen. Eerst heel aarzelend en voorzichtig, daarna steeds stoutmoediger en feller alsof we ons hele leven nooit iets anders hadden gedaan en ook nooit meer iets anders zouden doen.
Zo gingen we haast een half uur door. Het was alsof we aannamen dat de duurzaamheid van onze relatie zou afhangen van de intensiteit van onze kussen. Een best aantrekkelijk uitgangspunt, dat mij letterlijk met het leven verzoende en mij, minstens voor een tijd, deed geloven in de maakbaarheid van een gelukkiger wereld."
Meer info:
https://www.schrijverspunt.nl/e-boeken/de-tovenaar-van-half-negen-stefaan-desmet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten