Onraad in het Kriebelbos (27)

Wat voorafging: Wanjala, de nieuwe kinderoppas is afkomstig uit Kenia maar woont nu in het dorp. Toch is het voor iedereen even wennen.

Papa wendde zich tot mama. ‘Heb jij al de nodige afspraken gemaakt met Wanjala?’

Mama knikte. ‘Ze weet alles wat nodig is. Waar de limonade staat en de chips en de chocolade…’

Papa blikte bezorgd naar mama. Femke vermoedde dat hij andere afspraken bedoelde. Wanneer zij naar bed moesten. Of ze nog een koekje kregen en daarna hun tanden moesten poetsen. Dat soort dingen.

‘Geen zorgen, meneer,’ zei Wanjala. ‘Ik lust alleen witte chocolade. Geen bruine!’ Ze schaterde het uit.

Even dacht Femke dat papa de vergadering maar zou afblazen, maar mama nam hem bij de arm. ‘Kom, wij moesten toch dringend weg.’

Ze stapten naar buiten en Femke, Fientje en Wanjala bleven hen uitzwaaien tot hun auto uit het zicht was verdwenen.

‘Wat zullen wij eens gaan doen?’ vroeg Wanjala dan.

‘Tekenen,’ antwoordde Fientje bliksemsnel. ‘Ik wil dat jij voor mij een kameel uit jouw land tekent.’

‘In Kenia zijn er helemaal geen kamelen.’

‘Dan maar een ander dier. Maakt niet uit,’ zei Fientje. Ze pakte Wanjala’s hand vast en stapte met haar de leefkamer binnen alsof zij al jaren de beste vriendinnen waren.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!