Onraad in het Kriebelbos (26)

Wat voorafging: Femke en Fientje maken kennis met Wanjala, de nieuwe kinderoppas die uit Kenia afkomstig is. Ook voor papa is het nog een beetje wennen.

Papa kwam de trap afgerend. Hij zag Wanjala staan en struikelde bijna ongelukkig over de traploper.

‘Pijn gedaan?’ vroeg Wanjala.

‘Helemaal niet,’ zei papa. ‘Zo kom ik altijd de trap af.’ 

Hij gaf Wanjala een handje en bekeek haar alsof het de eerste zwarte vrouw was die hij in zijn leven aanschouwde. Als Femke er goed over nadacht, was Wanjala wel de eerste gekleurde medeburger die ooit bij hen op bezoek kwam. 

Er was ooit iemand komen aanbellen om in een vreemde taal te informeren of hun auto te koop was. Maar die meneer kwam uit Oekraïne en zag er zo mogelijk nog bleker uit dan papa.

Papa bestudeerde voor de zoveelste maal zijn uurwerk. Dat moest onderhand de honderdste keer zijn. Of toch bijna. ‘Wij moeten nu echt vertrekken,’ zei hij bezorgd. ‘Ik wil niet opnieuw te laat komen.’

‘In Afrika zegt men dat men geen tijd heeft maar tijd maakt.’ Wanjala glunderde.

‘Ik wou dat het waar was,’ verzuchtte papa. ‘Ik heb eerder de indruk dat de tijd mij maakt.’ 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!