‘Dit gesprek bevalt me niet.’ Robert
schonk zichzelf wat water in. Hij merkte dat enkele druppels had gemorst. Veel
was het niet, niet genoeg om de droogte in sommige delen van de wereld mee te
verhelpen, dat was het punt niet, het punt was dat hij vaak morste als hij
drank uitschonk.
‘Waarover wil jij dan praten, Robert?
Zeg het mij.’ Ze begon stiller te praten, er zat zelfs iets zwoel in haar stem.
Hij had het moeilijk om Yvonne als zwoel te beschouwen, dat stadium was ze al
lang voorbij.
‘Over boeken. Over kunst in het
algemeen. Waarom niet over politiek? Men kan veel bedenkingen formuleren over Trump, maar er vallen heus ook wel zinnige dingen over hem te vertellen.
En over de honger in Afrika. Daar zijn boeken over geschreven, mooie boeken,
fraaie boeken. Zelfs over hongersnood kan men fraaie boeken uitgeven.’
‘Precies.
Je neemt mij de woorden uit de mond.’ Ze lachte hautain, het was misschien de
eerste keer dat hij Yvonne hautain had zien lachen. Niet zij, maar hij leefde
met een vreemde samen. De hongersnood in Afrika was niets om hautain over te
doen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten