Risk (81)

Wat voorafging: gesprekken tussen Robert en Yvonne verliepen soms moeizaam. Nochtans had Robert graag een boompje opgezet over de hongersnood in Afrika.

‘Wat weet jij over Afrika, Robert? Je hebt nooit een voet op Afrikaanse grond gezet. Zelfs in Matonge, de Congolese wijk in Brussel, ben je nooit geweest. Al jouw kennis over Afrika en de hongersnood aldaar haal je gewoon uit boeken. 

Die boeken kan iedereen zelf lezen. Of je kan naar televisie kijken of het Internet raadplegen. Je zou versteld zijn hoeveel informatie je op het Internet kan rapen.’

Hij voelde aan zijn hoofd. Zijn moeder had altijd last gehad van migraine, ze was zelfs vroeger gestopt met werken omdat de aanvallen van stekende hoofdpijn haar het leven ondraaglijk maakten. Ze nam er pilletjes voor, witte tabletjes, maar die hielden de pijn gewoon enigszins onder controle. 

Misschien moest hij ook eens bij de dokter langs. Hij was bijna nog nooit ziek geweest, geen verkoudheid of keelontsteking remde hem af. 

‘Goed,’ zuchtte hij, ‘het was maar een suggestie. We hoeven niet over de hongersnood in Afrika te praten, zelfs niet over de honger in Latijns-Amerika of waar dan ook, als jij dat niet wil. Ik wou alleen aangeven dat er interessantere gespreksonderwerpen bestonden dan jouw geouwehoer en dat ik best wel met relevante dingen bezig ben. Zaken waarover je op een receptie aardig van gedachten kan wisselen.’

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (80)

Wat voorafging: toen Yvonne nog bij Robert Impens woonde, hadden ze weleens een dovemansgesprek. Niet dat Robert daar van genoot.

‘Dit gesprek bevalt me niet.’ Robert schonk zichzelf wat water in. Hij merkte dat enkele druppels had gemorst. Veel was het niet, niet genoeg om de droogte in sommige delen van de wereld mee te verhelpen, dat was het punt niet, het punt was dat hij vaak morste als hij drank uitschonk.

‘Waarover wil jij dan praten, Robert? Zeg het mij.’ Ze begon stiller te praten, er zat zelfs iets zwoel in haar stem. Hij had het moeilijk om Yvonne als zwoel te beschouwen, dat stadium was ze al lang voorbij.

‘Over boeken. Over kunst in het algemeen. Waarom niet over politiek? Men kan veel bedenkingen formuleren over Trump, maar er vallen heus ook wel zinnige dingen over hem te vertellen. En over de honger in Afrika. Daar zijn boeken over geschreven, mooie boeken, fraaie boeken. Zelfs over hongersnood kan men fraaie boeken uitgeven.’

‘Precies. Je neemt mij de woorden uit de mond.’ Ze lachte hautain, het was misschien de eerste keer dat hij Yvonne hautain had zien lachen. Niet zij, maar hij leefde met een vreemde samen. De hongersnood in Afrika was niets om hautain over te doen. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Boekentips voor een herfstige avond!

Herman Koch

Nu de dagen korter worden en de eerste herfststormen het land teisteren, kan het deugd doen om zich in een knusse fauteuil te installeren met een goede roman. Ongeacht of men zich in een onderwerp wil verdiepen of zich daarentegen net wil ontspannen of wil vluchten uit de dagelijkse sleur, er is altijd wel een goede reden te bedenken om zich terug te trekken in de (deels) fictieve wereld van de literatuur. Hier zijn alvast enkele vrijblijvende tips:

Richard Hemker, 'Hoogmoed': een literair erg hoogstaand boek. Heel mooi qua sfeerschepping ook. Het verhaal speelt zich voor een belangrijk deel af in een klein Ardens dorp, waar de hoofdfiguur zich terugtrekt in een oude pastorie en een monografie wenst te schrijven over de Italiaanse filosoof Pico della Mirandola. De sfeer in het charmante Ardense dorpje doet mij denken aan de 'Rivier der vergetelheid' van Philippe Claudel.

Jeroen Olyslaegers, 'Wil': bekroond boek over een hulpagent en dichter die tijdens de Tweede Wereldoorlog probeert te overleven in het bezette Antwerpen. Wit en zwart lopen door elkaar. 'Wil' is een intrigerend, gedeeltelijk op ware feiten gebaseerd verhaal over de houding van Antwerpen en zijn bewoners in de oorlog en hun reactie tegenover de Jodenvervolging.

Herman Koch, 'De greppel': de populaire burgemeester van Amsterdam vermoedt dat zijn buitenlandse vrouw een relatie heeft met de wethouder van milieu. Het wordt een dwanggedachte die zijn doen en laten beheerst. Wie Koch leest, weet wat hij wel en niet kan verwachten. En dit is een typische Koch: een meeslepend en boeiend verhaal dus, verteld in een vakkundige maar sobere stijl, met een vleugje maatschappijkritiek.

Risk (79)

Wat voorafging: het tafelgesprek tussen Robert en Yvonne liep destijds volledig uit de hand. Was Robert Impens werkelijk een vulkaan?

Robert beet in zijn worst die te weinig doorbakken was. Hij hield van goed doorbakken vlees, de zeldzame keren op restaurant bestelde hij steeds steak à point.

‘Waar het om gaat, is dat jij alles opkropt, dat jij vooral nooit zegt wat je denkt, wat je werkelijk denkt.’

‘Denken kan je gezondheid schaden.’

‘Zie je wel!’ Ze wees met haar hand als een advocate die zopas het bewijs van haar pleidooi heeft geleverd. ‘Of je maakt je ervan af met oneliners of reclameslogans. Maar zeg nu eens wat je werkelijk denkt?’

‘Wil je weten wat ik op dit moment denk? Wil je dat werkelijk weten?’ Hij praatte luider dan hij gewend was. Hij verhief zijn stem alleen uitzonderlijk.

‘Ja, zeg het mij, Robert. Je bent een vreemde voor mij, weet je dat? Ik woon met een vreemde samen.

En dat bevalt mij niet, dat bevalt mij helemaal niet. Steeds opnieuw vraag ik me af: wat zou hij nu echt denken? Wat gaat er in hem om? En ik kom er niet achter, je bent een gesloten boek, Robert, en om eerlijk te zijn, zelfs al wordt de kaft dan elke week afgestoft, er stijgt een duffe geur uit dat boek op.’

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (78)

Wat voorafging: op een avond vergeleek Yvonne Robert met een vulkaan. Het verraste hem.

Misschien dat Yvonne hem ook bang wilde maken toen ze over die vulkaan begon. Het had hem in elk geval argwanend moeten maken, maar op het moment zelf had hij vooral verrast gereageerd.

‘Hoezo? Ik ben een vulkaan, wat bedoel je in feite?’

‘Gewoon, jij gedraagt je altijd zo keurig als er anderen in de buurt zijn. Je broeken in de plooi, geen vlekje op je hemd, geen schilfertjes op je colbert. Maar vroeg of laat barst jij uit en dan wil ik liever niet in de buurt zijn.’

‘Is er wat verkeerd mee om vlekkeloze hemden te dragen?’ Was dat het ergste wat ze hem kon aanwrijven? Andere mannen sloegen hun vrouw, bedrogen ze met hun secretaresse of vergrepen zich aan de buurvrouw. Dan viel een hemd zonder vlekken toch reuze mee. 

Oké, hij droeg tijdens het eten, ook dan, een vaathanddoek als slab voor zijn hemd. Het kwam misschien wat infantiel over, lachwekkend zelfs, maar hij had er Yvonne nog nooit horen over klagen.

‘Daar gaat het toch niet om.’

‘Waar gaat het dan wel om? Dat zou ik wel eens willen weten.’ 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!