Wat voorafging: Robert heeft een boontje voor Melanie, de stagiaire. Hij heeft dan ook veel inspanningen voor haar geleverd.
Elke namiddag stopte Robert even zijn
werkzaamheden voor een korte pauze. De thermos stond in het koffie- en
broodjeslokaal, waar later het bureau van Karin zou komen. Melanie had een
tafeltje en een stoel ter beschikking in het rommelhok.
Bij het begin van haar
stage beschikte ze niet eens over een fatsoenlijke stoel, dat had Robert echter
persoonlijk doorgedrukt. Hij had op tafel gebonkt, niet letterlijk, dat was
zijn stijl niet. Maar hij had klaar en duidelijk gesteld: ‘Dat meisje moet hier
fatsoenlijk kunnen werken.’ Zelfs Freek had ingebonden, waarna Noël was
beginnen knikken alsof het idee van hem persoonlijk kwam.
Nu en
dan als hij alleen was met Melanie legde Robert in zijn enthousiasme zijn hand
op haar pols. Het was niet gepland, of toch maar een beetje. Hij droomde wel
eens dat hij haar arm streelde, haar hals, haar jonge borsten, ja, evengoed
haar jonge borsten.
Niet dat hij immer werd voortgestuwd door erotische
verlangens. Hij had het moeilijk om Yvonne nog als een sensuele verschijning te
zien. Maar Melanie was een jong meisje, een aantrekkelijk meisje en hij bleef
een man en mannen hadden behoeften.
Het wrong soms met zijn vaderlijke gevoelens,
abnormaal was het echter niet. Hij vermoedde zelfs dat ze het zou begrijpen.
Hij was teder, hij kon heel erg teder zijn. Liet ze trouwens zijn hand niet op
haar pols rusten? Was dat geen duidelijk teken? Dan keek hij haar aan en sprak
er warmte uit zijn ogen. Hij wou haar geen pijn doen, integendeel, hij wilde
alleen het allerbeste voor haar.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten