Koers is nu eenmaal bij uitstek een Vlaamse aangelegenheid. Daar ben ik mij opnieuw ten volle van bewust bij lectuur van 'De seingever', een roman uit 2012 van Ann De Craemer. Vlot verteld, toch nog een tikje volkser en Vlaamser dan ik had verwacht. Met veel wieleranekdotes en gastrollen voor onder meer Briek Schotte, Cyrille Van Hauwaert, Eddy Merckx en natuurlijk Stanneke Ockers, wiens persoonlijke tragiek mij evenmin onberoerd laat.
De Craemer (°1981) studeerde Germaanse taal- en letterkunde en schreef columns voor De Morgen en HP/De Tijd. Ze is momenteel gastcolumniste voor het literaire luik van Theater aan Zee, het tiendaagse festival in Oostende dat nog loopt tot 9 augustus. Eerder publiceerde ze onder meer de roman 'Vurige tong' (2011). Ze is geen schrijfster die een blad voor de mond neemt. Ook nu schuwt ze, bijvoorbeeld in haar tweets, de controverse niet.
'Vurige tong' veroorzaakte enige commotie omdat het een afrekening betekende met haar katholieke jeugd. Niet echt nieuw als thema, maar op dat moment en zeker in de contreien van Tielt was de thematiek wel opnieuw volop in de aandacht. De aanblik van het dode lichaam van haar 'Tante Nonne' weekte bij De Craemer een ongekende woede los. Het dwong haar te spreken, terwijl haar voorouders hadden gezwegen. In haar zeer katholieke West-Vlaamse gemeente Tielt was 'zwijgt en doe voort' gedragsregel nummer één.
Eind augustus, nog net voor de weemoed van september door de Vlaamse beemden sluipt, verschijnt haar nieuwe roman 'Kwikzilver'. Daarin vertelt Ann De Craemer over het huis van haar grootmoeder op het platteland. Na de gedwongen verhuis van oma naar een serviceflat blijven de verhalen van het huis onaangeroerd. Volgens uitgeverij De Bezige Bij Antwerpen betreft het een ontroerende familieroman, trefzeker geschreven, tijdloos en authentiek. Het is het verhaal van de liefde van een kleindochter voor haar grootmoeder.
Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten