Het verdriet van België

Nee, dit bericht handelt niet over de situatie van ons land. Wel is de titel een verwijzing naar Hugo Claus, wiens magnum opus onder die titel verscheen. Ik heb Claus nooit ontmoet. Al bevond ik mij ooit, lang geleden, toevallig in hetzelfde Griekse restaurant als de schrijver. Ofschoon ik in goed gezelschap verkeerde, met onder meer een specialist mediarecht aan mijn zij, waren wij toch allen onder de indruk van de aanwezigheid van de Meester.

Het Grieks restaurant in de Vlaanderenstraat in Gent is er nog steeds. Hugo Claus zelf is echter al enige tijd niet meer onder ons.

Minder bekend is dat Claus jarenlang in Zuid-Oost-Vlaanderen heeft gewoond. In 1964 verhuisde de auteur van Gent naar een vierkantshoeve in Nukerke (nu een deelgemeente van Maarkedal). Hij had aanvankelijk zelfs de bedoeling om er een schrijverspaviljoen te laten aanbouwen. Claus woonde er met zijn toenmalige vrouw Ellie Overzier en zijn zoontje Thomas. Die laatste ging er ook naar de kleuterschool. Hugo Claus stelde dat hij woonde op een plek in Nukerke waar zelfs Christus nog niet was voorbijgekomen. De auteur verliet de hoeve feitelijk in 1970. Later, in 1989, zou hij in het boek 'De Zwaardvis' verwijzen naar zijn Nukerkse periode.

De literatuurgeschiedenis van het grensgebied tussen Oost-Vlaanderen en Henegouwen is rijker dan vaak wordt aangenomen. Misschien kan deze (deels) verborgen geschiedenis vroeg of laat aanleiding geven tot een toeristische route. Of waarom niet als inspiratiebron dienen voor een autozoektocht?

Benieuwd naar de volgende berichten? Volg deze blog via mail (Submit: zie rechts bovenaan) en je ontvangt alle berichten vanzelf in je mailbox.