Femke begreep heel snel wie de jojo aan de tak had bevestigd. Vlakbij
stond immers Seppe, die zichtbaar genoot van de situatie. Het aanbod om mee te
voetballen, was dus een list geweest om Femke te isoleren van haar zus. Ze was
er domweg ingetuind.
Maar nu is het genoeg geweest, ging het door Femke heen. ‘Ik
haal meester Lukas of juf Caroline!’ schreeuwde ze reeds van op een afstand. Seppe
haalde zijn schouders op alsof dat de laatste van zijn zorgen was. Doe maar,
leek hij te zeggen. ‘Ik meen het,’ zei Femke met klem. Ze wilde geen klikspaan
zijn, maar genoeg was genoeg. Seppe en zijn maten hadden het zelf gezocht.
‘Het is al goed,’ zuchtte Seppe. ‘Als jullie niet tegen een
grapje kunnen.’ Hij maakte tergend langzaam de jojo los, waarna hij de indruk
gaf die aan Fientje te willen teruggeven.
Maar op het laatste ogenblik liet hij
de jojo tussen Fientjes grijpgrage handen glijden. Daarop stapte hij monkelend
weg. Fientje bukte zich snel en raapte de jojo op. Ze gaf de afbeelding van Sneeuwwitje
een zoentje en liet het speelgoedje vervolgens in haar jaszak glijden.
Let maar op, dacht Femke, mijn
dag komt nog wel.Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten