Onraad in het Kriebelbos (18)

Wat voorafging: Femkes vader heeft een zware dag op kantoor achter de rug. Maar Femke zou hem graag vertellen wat ze gezien heeft in het Kriebelbos. Daar is het echt niet pluis.

‘Wat een verschrikkelijke dag weer op kantoor,’ zei Femkes papa. Hij had net de auto in de garage gereden en stapte met zijn loodzware boekentas naar binnen. Die tas was zo mogelijk nog zwaarder dan die van Femke. Daar zaten immers zijn dossiers in en ook zijn broodtrommel en zijn thermosfles. Hoe harder haar papa moest werken, hoe meer koffie hij slurpte.

Femke klampte haar papa aan. ‘Papa, papa, er is verschrikkelijk nieuws!’

Verstrooid keek hij naar haar om. ‘Jakkes!’ schreeuwde hij. Ontstemd bestudeerde papa zijn schoenzool waarop een vieze smurrie lag. ‘Ik ben in een… nou ja, in een je-weet-wel-wat van de kat gestapt.’

Femke wou opmerken dat ze geen idee had in wat hij dan wel was gestapt, maar ze zag aan zijn gezicht dat het geen moment was voor grapjes.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (17)

Wat voorafging: Seppe heeft Femke weggelokt van haar zus Fientje. Intussen heeft hij diens jojo aan een hoge tak van een berkenboom vastgemaakt. Maar voor Femke is de maat nu vol!

Femke begreep heel snel wie de jojo aan de tak had bevestigd. Vlakbij stond immers Seppe, die zichtbaar genoot van de situatie. Het aanbod om mee te voetballen, was dus een list geweest om Femke te isoleren van haar zus. Ze was er domweg ingetuind.

Maar nu is het genoeg geweest, ging het door Femke heen. ‘Ik haal meester Lukas of juf Caroline!’ schreeuwde ze reeds van op een afstand. Seppe haalde zijn schouders op alsof dat de laatste van zijn zorgen was. Doe maar, leek hij te zeggen. ‘Ik meen het,’ zei Femke met klem. Ze wilde geen klikspaan zijn, maar genoeg was genoeg. Seppe en zijn maten hadden het zelf gezocht.

‘Het is al goed,’ zuchtte Seppe. ‘Als jullie niet tegen een grapje kunnen.’ Hij maakte tergend langzaam de jojo los, waarna hij de indruk gaf die aan Fientje te willen teruggeven. 

Maar op het laatste ogenblik liet hij de jojo tussen Fientjes grijpgrage handen glijden. Daarop stapte hij monkelend weg. Fientje bukte zich snel en raapte de jojo op. Ze gaf de afbeelding van Sneeuwwitje een zoentje en liet het speelgoedje vervolgens in haar jaszak glijden.

Let maar op, dacht Femke, mijn dag komt nog wel.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (16)

Wat voorafging: het spelletje voetbal op de speelplaats loopt helemaal uit de hand. Het is de schuld van Seppe, Winob en hun makkers die Femke proberen uit te dagen. En wat gebeurt er intussen met Fientje, Femkes zus?

Femke gaf de bal een tik zodat die tussen de benen van één van de jongens wegrolde. Het lukte, de jongens keerden zich om en holden als kippen zonder kop achter de voetbal aan. 

Behalve Winob die in het voorbijlopen Femke nog een achterbakse elleboogstoot gaf, recht in haar maag. O, dat deed pijn. Even vreesde Femke zelfs dat ze zou moeten braken. Maar ze wilde vooral niets laten blijken, keerde zich om en probeerde zo normaal mogelijk weg te stappen. Zo gemakkelijk was dat niet, want ze kon Winobs stoot in haar buik voelen natrillen.

Aan de rand van de speelplaats stonden drie berkenboompjes, die door het warme weer nog over bijna al hun bladeren beschikten. Maar aan de voet van één van de boompjes stond Fientje te wenen. Femke haastte zich zo goed en zo kwaad als ze kon naar Fientje. 

Dichterbij merkte ze wat er aan de hand was. Fientjes nieuwe jojo balanceerde aan een tak van een zilverberk. Het leek wel of Sneeuwwitje op een trampoline zat. Maar hoe Fientje ook haar best deed, ze kon onmogelijk bij haar jojo. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (15)

Wat voorafging: het spelletje voetbal van Femke met Seppe, Winob en hun makkers loopt enigszins uit de hand. Komt het tot een vechtpartij op de speelplaats?

Winob dreef de bal uitdagend voor hem uit. Als Femke bij de pinken was, moest het mogelijk zijn om hem de bal afhandig te maken.

‘Achter jou, Winob!’ riep ze. ‘Meester Lukas staat daar.’ Winob keerde zich domweg om en staarde als een dorpsgek over de speelplaats. ‘Pas op, pas toch op!’ schreeuwden zijn maten nog. Maar het was reeds te laat, Femke was er reeds met de bal vandoor.

O, wat gaf dit haar een geweldig gevoel. Ze liet op haar beurt de voetbal treiterig van haar voet springen. ‘Pak mij dan als je kan,’ zei ze.

Maar toen gebeurde het. Eensklaps was Femke omringd door Winob en zijn makkers. En zo te zien was het hen niet meer om de bal te doen. Eén van hen stroopte zelfs de mouwen van zijn pull omhoog alsof hij van plan was om zo dadelijk een robbertje te vechten.

Jakkes, dacht Femke, in welk wespennest ben ik nu terechtgekomen. ‘Hier de bal,’ bood ze aan.   

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!