Femke zou die kerels eens laten zien wat ze kon. Soms trapte Femke ’s weekends met haar papa tegen een bal en af en toe wist ze hem zelfs te verschalken en een doelpunt te netten.
‘Hop!’ zei ze en ze gaf een ferme trap tegen de bal. Dat dacht ze tenminste, maar de bal vloog nauwelijks vooruit. Deze bal was een stuk zwaarder dan het plastic balletje waarmee ze thuis speelden.
Merkte ze daar geen besmuikt lachje bij Winob? Wacht maar, kereltje, jij hebt nog niets gezien. Opnieuw spurtte Femke in de richting van de bal.
Maar wat gebeurde er nu? De jongens speelden voortdurend de bal naar elkaar door zodat Femke niet meer aan de bal geraakte. En waar liep Seppe zo plots heen?
‘Hé, Groenvink, hoe zit het?’ vroeg Winob spottend. ‘Wil je nog voetballen?’
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten