Femke keek al uit naar hun uitstapje van morgen. Wat een meevaller
dat ze precies nu het Kriebelbos zouden bezoeken. Kon ze de meester meteen
tonen dat er wat aan de hand was in het bos. Ze hoopte maar dat ze haar
rubberlaarzen niet vergat, want Femke was nogal slordig in die dingen.
‘Jij zal je hoofd nog eens vergeten,’ zei haar papa af en toe.
‘Beter een vergeten hoofd dan een punthoofd,’ reageerde Femke
dan elke keer bliksemsnel. Misschien konden ze ooit nog samen op de kermis
staan. Hoewel, als ze het voor het kiezen had, werd Femke liever natuurgids of
bioloog of iets in die aard.
Laarzen meebrengen, noteerde ze. En voor alle zekerheid legde
ze ook nog een dubbele knoop in haar zakdoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten