Wat voorafging: Seppe en zijn vrienden laten Femke op school meevoetballen. Maar zijn hun bedoelingen wel zo zuiver of schuilt er meer achter?
Femke zou die kerels eens laten zien wat ze kon. Soms trapte Femke ’s
weekends met haar papa tegen een bal en af en toe wist ze hem zelfs te
verschalken en een doelpunt te netten.
‘Hop!’ zei ze en ze gaf een ferme trap
tegen de bal. Dat dacht ze tenminste, maar de bal vloog nauwelijks vooruit.
Deze bal was een stuk zwaarder dan het plastic balletje waarmee ze thuis
speelden.
Merkte ze daar geen besmuikt lachje bij Winob? Wacht maar, kereltje,
jij hebt nog niets gezien. Opnieuw spurtte Femke in de richting van de bal.
Maar wat gebeurde er nu? De jongens speelden voortdurend de bal naar elkaar
door zodat Femke niet meer aan de bal geraakte. En waar liep Seppe zo plots
heen?
‘Hé, Groenvink, hoe zit het?’ vroeg Winob spottend. ‘Wil je nog
voetballen?’
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Foto auteur
zondag 27 oktober 2019
zondag 20 oktober 2019
Onraad in het Kriebelbos (13)
Wat voorafging: Seppe en zijn kornuiten zijn echte kwelduivels. Femke is dan ook aangenaam verrast dat ze haar tijdens het speelkwartiertje vragen om mee te voetballen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Nu was Femke geen voetbalkampioen, maar ze wilde best eens
aantonen dat ook meisjes tegen een bal kunnen sjotten. Misschien dat Seppe en
zijn maten dan toch eindelijk het licht hadden gezien.
In de godsdienstles
vertelde de meester zo vaak over rijke edellieden die een leven van plezier
genoten en op een dag getroffen werden door een vonk van goedheid. Daarop
gingen ze als kluizenaar in een schamel hutje leven tussen de vogels en de
hertenjongen. Of ze trokken al predikend rond om ongelovigen te bekeren. Waarom
zouden Seppe, Winob en de anderen dan niet plots tot inkeer kunnen komen?
‘Ik wil best wel mee voetballen. Red jij het alleen, Fientje?’
Fientje trok een wat verongelijkt gezicht; ‘Ach,’ zei ze dan,
‘ik speel wel wat met mijn jojo.’
Ze had een nieuwe jojo, waarop Sneeuwwitje
stond afgebeeld. En hoewel ze nog niet echt handig was met het speelgoedje, kon
ze zich er best een kwartiertje mee amuseren.
‘Tof,’ zei Femke. Ze
spurtte meteen in de richting van de bal. Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
zondag 13 oktober 2019
Onraad in het Kriebelbos (12)
Wat voorafging: Femke en Fientje zijn op school. Soms is het daar leuk, behalve als enkele pestkoppen zich komen moeien.
Tijdens de recreatie speelden Femke en Fientje de Winx Club na, een populaire animatiereeks. Als getransformeerde feeën dartelden ze over de speelplaats om het goede te doen zegevieren.
Plots kwam Winob erbij, één van de beste makkers van Seppe die Femke anders geen blik waardig gunde.
Winob schudde spottend het hoofd. ‘Helaba, sprinkhaan, ik had het wel tegen jouw grote zus.’
Femke twijfelde. Ze wilde
haar zus niet in de steek laten, maar anderzijds was het de eerste keer dat één
van de maten van Seppe haar uitnodigde om mee te spelen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Tijdens de recreatie speelden Femke en Fientje de Winx Club na, een populaire animatiereeks. Als getransformeerde feeën dartelden ze over de speelplaats om het goede te doen zegevieren.
‘Ik ben Flora!’ schreeuwde Fientje. ‘En ik ben Stella!’ riep Femke
op haar beurt.
Plots kwam Winob erbij, één van de beste makkers van Seppe die Femke anders geen blik waardig gunde.
‘Hé, Femke, wij willen voetballen. Speel jij mee?’
‘Wat leuk,’ zei Fientje meteen.
Winob schudde spottend het hoofd. ‘Helaba, sprinkhaan, ik had het wel tegen jouw grote zus.’
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
zondag 6 oktober 2019
Onraad in het Kriebelbos (11)
Wat voorafging: het is de week van het bos en meester Lukas stelt voor om op uitstap te trekken naar het Kriebelbos. Tot grote vreugde van Femke, want zij is ervan overtuigd dat er iets vreemds aan de hand is in het bos. Misschien een ideale gelegenheid om meester Lukas daar op te wijzen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Femke keek al uit naar hun uitstapje van morgen. Wat een meevaller
dat ze precies nu het Kriebelbos zouden bezoeken. Kon ze de meester meteen
tonen dat er wat aan de hand was in het bos. Ze hoopte maar dat ze haar
rubberlaarzen niet vergat, want Femke was nogal slordig in die dingen.
‘Jij zal je hoofd nog eens vergeten,’ zei haar papa af en toe.
‘Beter een vergeten hoofd dan een punthoofd,’ reageerde Femke
dan elke keer bliksemsnel. Misschien konden ze ooit nog samen op de kermis
staan. Hoewel, als ze het voor het kiezen had, werd Femke liever natuurgids of
bioloog of iets in die aard.
Laarzen meebrengen, noteerde ze. En voor alle zekerheid legde
ze ook nog een dubbele knoop in haar zakdoek.
Abonneren op:
Posts (Atom)