Meester Lukas liet zijn vingers tintelen. Het najaar was zo zacht dat hij bijna lentekriebels ondervond. De geraniumbakken van de school mochten gerust nog een tijdje blijven buiten staan. De weervoorspellers voorzagen de eerstkomende dagen nog geen vorst, zelfs niet aan de grond.
Hij had zijn leerlingen ordentelijk op de speelplaats opgesteld, van klein naar groot en in twee rijen. ‘Vooruit!’ zei hij kort en krachtig waarop de twee rijen als een voorbeeldig gedrild legerpeloton naar binnen marcheerden.
Net toen de laatste leerlingen zich naar binnen begaven en meester Lukas zelf de rij wou sluiten, kwam plots Femke aangehold.
‘Dag meester. Net op tijd,’ hijgde ze.
‘Bof jij even dat juf Caroline niet in de buurt is.’ Meester Lukas knipoogde haast samenzweerderig. Het zachte weer en het ochtendzonnetje maakten hem vrolijk.
‘Ja, ik ben een heuse bofkont.’
Femke stapte naar binnen terwijl ze wijd met haar armen zwaaide. Even blikte ze achterom en merkte dat haar kleinere zus Fientje intussen bij de rij van haar klas had aangesloten.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten