Van een glimlach naar een traan!

De titel boven dit bericht lijkt wel geplukt uit een levenslied. Maar niets is minder waar! Ook dit bericht besteedt immers aandacht aan twee inwoners van het zuiden van Oost-Vlaanderen die op een creatieve wijze met taal bezig zijn.

Schrijver en publicist Johan de Boose (° 1962 in Gent, nu woonachtig te Beerlegem) werkte als docent en als medewerker van de VRT. Sinds 2003 is hij voltijds schrijver van poëzie, fictie en non-fictie. Zo is hij onder meer plattelandsdichter van de provincie Oost-Vlaanderen.

In 2011 verscheen zijn omvangrijke roman 'Bloedgetuigen', over de Tweede Wereldoorlog, het Oostfront en de collaboratie. Sindsdien werkt hij aan de romantrilogie 'Het vloekhout', waarvan  het eerste deel 'Gaius' in 2013 verscheen. Dit 1e deel speelt zich af in de eerste eeuw. Het tweede deel 'Jevgeni' (2014) behandelt de 14e eeuw. Telkens een eeuw waarin veel mensen aannamen dat het einde der tijden nabij was.

Wat betekent dat voor het derde, nog niet verschenen, deel? Dat is immers een terugblik vanuit de toekomst op 2014. Er doen onheilspellende berichten over een aanslag de ronde. Zal de mens aan de ultieme ramp ontsnappen? Sinds 27 oktober staat er een (korte) voorpublicatie op de weblog van de Boose. Hierna alvast de eerste regels uit deze voorpublicatie:
"In die dagen – zei L. – danste de hele wereld als een ei in kokend water. Wat een tijd, wat een vreselijke tijd, hij vond het spannend, hij was in zijn element."

Als plattelandsdichter van Oost-Vlaanderen schreef Johan de Boose onder meer een gedicht over het Brakelse mijnwerkerspad, destijds voorgesteld in Michelbeke. Het gedicht sluit aan bij de sociaal-economische geschiedenis van de Vlaamse Ardennen. Het betreft een ode aan de mijnwerkers die dagelijks in erbarmelijke omstandigheden naar de Borinage spoorden. "Gedenk ons fostmannen, mijnwerkers..."

Van Michelbeke naar het centrum van Brakel is slechts een bescheiden stap. Van daaruit timmert Ellen Lanckman verder aan de weg. Zoals hier reeds eerder meegegeven, verscheen in juli haar dichtbundel 'Over deugd en andere mankementen". Een prikkelende titel voor een bundel met gedichten "die kantelen van een glimlach naar een traan," doorspekt met de melancholie die ons zo dierbaar is. Inmiddels werkt Ellen volop aan een tweede bundel.

Op haar blog, cyberella's blog, kan je ook tijdens deze onstuimige novemberdagen geregeld van Ellens poëzie proeven. Of met haar woorden: "Ik schrijf nog altijd gedichten voor je in het hoofd en op papier..." 


Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!