Onraad in het Kriebelbos (31)

Wat voorafging: Wanjala kijkt naar een erg spannende film op televisie. De twee meisjes die ze moet oppassen, liggen intussen al in bed. Maar welk vreemd geluid vangt Wanjala daar plotseling op? Is er iemand met kwade bedoelingen in huis? 

Voorzichtig stond Wanjala op uit de schommelstoel. Ze zocht naar een voorwerp dat ze als wapen kon gebruiken tegen de indringer. Een bloempot, die kon beslist dienen. Op de koop toe groeide er een stekelige cactus in de pot. Desnoods gooide ze die in het gezicht van haar aanrander. 

Behoedzaam stapte ze, nee, sloop ze in de richting van de keuken. Wanjala was vast van plan haar huid duur te verkopen.

Toen ze zich bijna ter hoogte van de keukendeur bevond, zwaaide die eensklaps open. Daar stonden twee monstertjes die hun armen naar voor staken, met hun handen klauwden en ‘boe’ riepen. 

Wanjala deinsde achteruit, tegelijk duwde ze de pot met de cactus voor zich uit als wou ze zo verhinderen dat de monsters haar zouden aanvallen. Opnieuw riepen die ‘boe’ maar harder en ijzingwekkender deze keer. Wanjala gilde en liet de bloempot op de grond vallen. Tientallen brokstukken kletterden over de vloertegels. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (30)

Wat voorafging: terwijl Femke en Fientje verondersteld worden te slapen, kijkt Wanjala, de kinderoppas, naar een bloedstollende film op televisie. Maar is dat wel zo'n puik idee?

Wanjala zat in de schommelstoel voor de televisie. Er brandde alleen een schemerlampje in de kamer dat de vitrinekast een haast spookachtige glans gaf. 

De film op televisie was werkelijk angstaanjagend. Er waarde een moordenaar rond in de stad die reeds drie alleenstaande vrouwen koelbloedig had vermoord. Hij verkleedde zich elke keer in een afzichtelijk monster zodat zijn slachtoffers al in zwijm vielen bij zijn aanblik. 

Wanjala knabbelde nerveus aan een aardappelschijfje. Het waren chips met paprika, maar in feite hield ze meer van chips met zeezout.

Hoorde ze daar geen gestommel in de gang? Nee, het was haar verbeelding. Nu had ze het duidelijk gehoord, de deur van de gang naar de keuken ging piepend open. Was het de poes? 

Wanjala keek ongerust rond. In het schijnsel van de schemerlamp zag ze de poes rustig liggen spinnen op een kussen dat op de bank lag. Dus was er een inbreker in huis. Stel je voor dat het zo’n gewetenloze moordenaar was zoals op televisie. Hoe zouden ze haar straks vinden als papa en mama terugkeerden van hun vergadering? 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (29)

Wat voorafging: Femke en Fientje zijn alleen thuis met Wanjala, de nieuwe kinderoppas. Ze liggen beiden al in bed, maar zou het geen schitterend idee zijn om de oppas eens de stuipen op het lijf te jagen?

‘Fientje,’ fluisterde Femke, ‘slaap jij al?’ Femke lag bovenaan in het grenen stapelbed. Ze was omgeven door haar lievelingsknuffels: Snuf, een te gek wit konijn, en Christoffel, een lappenpop. 

Omdat Fientje niet onmiddellijk antwoordde, klom Femke langs het laddertje naar beneden. Ze knielde voor Fientjes bed.

‘Fientje,’ herhaalde ze, ‘slaap je?’

‘Nu niet meer,’ geeuwde Fientje.

‘Ik heb een geweldig idee,’ zei Femke. Ze kon haar geestdrift niet onderdrukken en begon zo hard aan haar zus te schudden dat Piep, een schattig kuiken, uit bed rolde.

‘Hoe geweldig?’

‘Echt geweldig,’ bevestigde Femke met klem. Ze had nu reeds binnenpretjes. Ze trok haar zus zowat uit bed en troonde haar mee naar de kleerkast. Wanjala zou zich rot schrikken. Nu zou ze pas goed begrijpen wat ‘bloedstollend’ betekende.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (28)

Wat voorafging: de ouders van Femke en Fientje zijn naar een vergadering. Wanjala, de nieuwe kinderoppas, gaat samen met Fientje tekenen. Maar wat gaat Femke doen? En hoe gaat Wanjala de rest van de avond doorkomen?

‘Ik lees wel een boek,’ zei Femke.

‘Maar wel om half negen naar bed,’ benadrukte Wanjala. ‘Zo heeft jullie mama het gezegd. En daarna kijk ik naar een bloedstollende thriller op televisie.’

‘Bloedstollend?’ herhaalde Fientje. Ze vroeg zich af of er dan bloed uit het televisietoestel sijpelde.

‘Natuurlijk niet.’ Femke maakte een afwerend gebaar. Haar zus kon soms nog als een kleuter uit de hoek komen. Bloed dat uit de televisie liep. Waar haalde ze het vandaan? ‘Dat betekent gewoon dat het een heel spannende film is.’

Maar Wanjala vond Fientjes vraag nog zo gek niet. ‘Bij ons in Kenia heb ik ooit een boom gezien die…’

‘… bloedde,’ probeerde Fientje.

Wanjala schudde het hoofd. ‘Nee, die weende. Grote, dikke tranen omdat er een kwade geest bezit had genomen van die boom.’

‘Geweldig,’ zei Fientje. Maar Femke geloofde niet meer in kwade geesten en in goeie geesten alleen als ze onverwacht zakgeld kreeg van papa of mama.

‘Vast wel,’ zei ze en ze installeerde zich knus op de bank met een grappig boek.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!