Wanjala zat in de schommelstoel voor de televisie. Er
brandde alleen een schemerlampje in de kamer dat de vitrinekast een haast
spookachtige glans gaf.
De film op televisie was werkelijk angstaanjagend. Er
waarde een moordenaar rond in de stad die reeds drie alleenstaande vrouwen
koelbloedig had vermoord. Hij verkleedde zich elke keer in een afzichtelijk
monster zodat zijn slachtoffers al in zwijm vielen bij zijn aanblik.
Wanjala
knabbelde nerveus aan een aardappelschijfje. Het waren chips met paprika, maar
in feite hield ze meer van chips met zeezout.
Hoorde ze daar geen gestommel in de gang? Nee, het was haar
verbeelding. Nu had ze het duidelijk gehoord, de deur van de gang naar de
keuken ging piepend open. Was het de poes?
Wanjala keek ongerust rond. In het
schijnsel van de schemerlamp zag ze de poes rustig liggen spinnen op een kussen
dat op de bank lag. Dus was er een inbreker in huis. Stel je voor dat het zo’n
gewetenloze moordenaar was zoals op televisie. Hoe zouden ze haar straks
vinden als papa en mama terugkeerden van hun vergadering?
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten